κεροτυπώ

κεροτυπῶ, -έω (Α)

1. κερατίζω, χτυπώ με τα κέρατα

2. παθ. κεροτυποῡμαι, -όομαι

(μτφ) προσβάλλομαι, χτυπιέμαι άγρια («νῆες κεροτυπούμεναι χειμῶνι», Αισχύλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κέρας + -τυπῶ (< τύπος < τύπος < τύπτω), πρβλ. ζηλο-τυπώ, πρωτο-τυπώ].